Een eyeopener voor mij was de techniek van het blind contour tekenen. Door je potlood op het tekenblad te zetten en vervolgens de omtrek en lijnen van je onderwerp te volgen zonder op het papier te kijken, krijg je vanzelf een lossere tekening. Die klopt dan niet helemaal of helemaal niet.
Dit is dan weer een prettig uitgangspunt voor een schilderij. Ik vind fotografisch naschilderen erg knap, maar te weinig speels. Het mag iets spannender van mij. Door de tekening en niet het model of foto als start te gebruiken ga je vanzelf die kant uit. De wenkbrauw die links buiten het hoofd valt had ik zelf nooit zo bedacht. Lastig is hoe je kleurvlakken gaat weergeven die eindigen bij de niet aangesloten lijnen: de lijn wel doortrekken of de kleuren laten vervagen? De foto van de vrouw is gemaakt van een still op televisie en daarna in zwart-wit geprint. Ze heeft haar ogen ogen dicht.
