Met een paletmes op MDF krassen levert een onverwacht resultaat op. De niet helemaal controleerbare lijn maakt het geheel teder en aandoenlijk.
De gevonden dode waterjuffer heb ik eerst vanuit verschillende hoeken gefotografeerd. Deze sprak mij het meest aan. Eerst heb ik op een voorbewerkt paneel MDF een donkere ondergrond laten drogen. Daaroverheen de lichtere kleur die vervolgens deels is weggekrast en -geveegd. Niet eens een horizon. De enige referentie aan ruimte is haar schaduw. De oorspronkelijke lichtgevend blauwe kleur is verdwenen.
De sneeuwklokjes waren eerst in te harde kleuren geschilderd, iets wat ik niet vond passen bij de tere voorstelling. Het knalgroen is hier en daar nog een beetje zichtbaar. Half dekkende zinkwitte verf heb ik verdund met shellsol en liquin zodat de verf vloeibaarder en vetter wordt. Met een grove kwast heb ik hiermee het hele oppervlak beschilderd. Na het inkrassen ontstaat een ijzige schoonheid. Wit uit de tube heb ik eerst gemengd met een andere kleur, anders krijg je het effect dat er overal sneeuw ligt en dat is hier niet de bedoeling, ondanks dat het om sneeuwklokjes gaat.
Ze zeggen dat het voorjaar gaat worden.
