Een onderzoek om te zien wat mij overkomt als ik een zelfde schilderij op verschillende formaten maak.
Ik ben begonnen op een doek van 12 x 18 cm, dat is inderdaad klein, ongeveer twee keer zo groot als een smartphone. Met een paar streken en een paletmes was het zo gepiept. Snel en spontaan. Grote tevredenheid instant. Een maat groter was 40 x50 cm. Weer met het paletmes maar waarmee nu ook de mensen op achtergrond zijn ingekrast. Bruidsboeket er lekker vet opgezet. Even zoeken welke vegen in het gezicht prettig zijn om naar te kijken. Tenslotte de grootste uitdaging van 80 x 120 cm. Grotere bewegingen, bredere kwasten, meer verf, regelmatig afstand nemen om het geheel goed te bekijken. De gezichten kostten meer moeite. Heb daar flink mee zitten stoeien. Misschien omdat de vlakverdeling net anders is, maar ik bleef er ontevreden over en heb het een paar maanden weggelegd. Wat was hier aan de hand? Hoe kon ik het interessanter maken? Ineens het idee om er een rechthoek van een andere kleur in te zetten. Het blijft een kunstgreep maar hierdoor heeft het wel meer zeggingskracht gekregen en een verhaal opgeleverd. Maar mijn favoriet is de kleinste. Komt dit omdat het voor de eerste keer geschilderd is of door het formaat? Daar ben ik nog steeds niet achter. Misschien zou ik eens van groot naar klein moeten gaan. Eens kijken hoe dat gaat.
