Toen ik de kans kreeg om deel te nemen aan een workshop Etsen van het Rembrandthuis kon ik natuurlijk geen nee zeggen.
Rembrandt van Rijn experimenteerde met etsen door met een naald rechtstreeks in een koperen plaat te krassen. Gebruikelijk was het toen om in een zachte wasachtige laag te krassen die was aangebracht op een koperplaat. Deze etsplaat werd vervolgens in een bad met zuur gelegd waardoor de ondergrond door het zuur ingebeten werd op juist die plekken waar de was door de etsnaald was verwijderd. Bij beide technieken wordt hierna drukinkt in de groeven gesmeerd. Het oppervlak wordt vervolgens schoon gewreven totdat er alleen nog inkt in de groeven zit. Nadat een vochtig, mooi papier op de geïnkte zijde is gelegd, wordt dit door de drukpers gehaald. Hierdoor wordt de inkt in het papier geperst. Spannend omdat je de print daarna pas in het echt ziet en ook nog eens in spiegelbeeld. Bij de workshop werd geen koperplaat gebruikt maar plexiglas (zie eerste afbeelding). Dit is veel gemakkelijker omdat je de afbeelding kunt overtrekken. Van mijn afbeelding heb ik twee prints gemaakt met elk hun eigen sfeer. De eerste was donkerder omdat er bij de eerste afdruk meer inkt in het plexiglas zat. Daarna heb ik dezelfde afbeelding gebruikt om met olieverf en kwast een vluchtige schets te maken op een paneeltje. Dat ging een stuk sneller dan etsen, is ook nog eens eenvoudig te corrigeren, maar levert slechts één exemplaar op. Die Rembrandt was een slimme jongen: de drogenaaldtechniek leverde vollere lijnen op dan de traditionele wijze van etsen en de gemaakte etsen konden in veelvoud worden verspreid.
